Fiat 1500 Cabriolet
Door Vozzen
Als we op vakantie gingen met het gezin, zat mijn zoon vanaf zijn 6e jaar gewoontegetrouw altijd voorin en mijn vrouw en 2
dochters achterin, nee we zijn niet van Turkse komaf, gewoon een zoon die al vroeg autogek was. Op de vakantietrip naar Spanje, Denemarken of Frankrijk was hij de navigator. Hij lette op de
borden, hield de kaart en TomTom in de gaten, ja nooit op 1 paard wedden, was verantwoordelijk voor de tellers, afstanden, benzinemeter, airco-temperatuur voor en achter en als ik een broodje at,
schakelde hij ook nog als dat nodig was. En ja daar is zo’n 5 serie Touring natuurlijk in zijn element, op de cruise control met een wagen vol vakantiegangers , koffers en andere spullen richting
vakantiebestemming.
Ps. Hoe groot je wagen ook is, op de een of andere manier zit die altijd vol op vakantie, zeker met een gezin, fietsjes, badje, voetbal, skates, net zoveel spul erin tot die helemaal afgeladen is. Gelukkig is er luchtvering....
Als ik jaren later, Wout is inmiddels 16, na een tip van een Nonkel
uit Oisterwijk dat er een fraaie Fiat 1500 cabriolet te koop zou staan in Uden, wil gaan kijken, is mijn zoon 123 niet enthousiast om mee te gaan, ja er zijn in de pubertijd andere hobby’s
langszij gekomen, de meisjes het weet wat, als ik hem vervolgens overhaal met de toezegging dat we dan ook nog even langs gaan bij deze nonkel in Oisterwijk, is hij om. Dat de Nonkel schuin
tegenover de meesterpattisier Róbert woont,
speelt een grote rol in het overtuigen, want voor wat lekkers is hij altijd te porren, ineens gaat hij graag mee, de worstenbroodjes en de Bossche bollen doen onze magen al knorren als we
richting het zuiden afreizen.
We zitten overigens prinsheerlijk achterin de Jaguar XJ-R van mijn broer en rijden, zoeven, vliegen de A2 af om in no-time bij het opgegeven adres te zijn van een kaasboer met een nogal uit de
hand gelopen hobby, waar ken ik dat van...., en dan met name fiat 500’s, ze blijven oh zo leuk, die andersom deurtjes, dat linnen kapje, dat geroffel van dat 2-cylindertje, het choke en
starthendeltje, maar wij komen vandaag voor wat anders, de genoemde Fiat 1500 cabriolet uit 1964.
Strak in de blauwe lak , fraaie zwarte skai stoeltjes, beetje vale linnen kap en nog wat imperfecties, wat chroom dat los komt,
een antenne die ontbreekt, helemaal goed, eentje die wat TLC nodig heeft, leuker dan over gerestaureerd en met oog op onderdelen weer een reden om wat adresjes en beurzen af te rijden, zo… de
komende zaterdagen ook weer gevuld. Na wat onderhandelen tot koop overgegaan.
Als we vervolgens wegrijden is mijn zoon naast me meteen weer in zijn rol van navigator geschoten, nu geen TomTom e.d. maar wel veel chromen hendels en knoppen met teksten in het Italiaans en
fraaie Veglia meters, die alle kanten opschieten, van links naar rechts, waardoor we niet alleen geen idee hebben wat wat is, maar ook geen nota hebben hoe het staat met de stand van benzine en
andere vloeistoffen.
Nou ja, eerst maar langs de Nonkel en veel belangrijker langs die Róbert om die oh zo lekker Bossche Bollen te scoren, zo zit Wout
kort daarop met een mooie luxe doos op schoot met 16 van die heerlijke soezen, ja het thuisfront zal blij met ons zijn. Als we vervolgens langs de vennen en door de bossen binnendoor naar huis
rijden, met in de achteruitkijkspiegel die fraaie grommende, zwarte Jaguar XJ-R, wat een imposante grille is het toch met the leaping cat er bovenop, besluiten we optimistisch als we zijn het
kapje van de Fiat open te gooien. Zoals zo vaak is het toch nog een beetje te fris, zeg maar eigenlijk gewoon koud, verrot koud, afzien eigenlijk en ongemerkt zijn we heel druk bezig met de
ventilatie, de Italiaanse hendels en rij ik voor het mooi een beetje te hard, althans voor mijn gevoel, geen idee, die tellers hé...
Dan schiet er ineens een fazant uit de bossen, zo voor en over de auto, wild schreeuwend en de vleugels uitslaand, ik trek met een ruk aan het bakelieten stuur en wat en hoe er nou precies
gebeurt, geen idee, maar in een flits zie ik die mooie witte gebaksdoos met die Bossche Bollen door de lucht schieten en als een witte lappendeken op die glimmende zwarte motorkap van de Jag
liggen.... thuis maar een koekje bij de koffie genomen.