Jeep CJ-7 Golden Eagle
“ Ja jongen, zit je ook eens in een echte auto.” Elke keer als ik in een mooie auto stap, is dat het eerste wat door mijn hoofd schiet, gek eigenlijk dat een uitspraak van een vader van een vriendje van ruim 40 jaar geleden zo in je brein geprent is. Een echte auto, ja dat was het zeker ja, een Jeep CJ-7 Golden Eagle, bruin met een wit dak, joekels van chromen wielen met whitewalls, een gigantische adelaar op de motorkap, grote leren zetels, een V8 brom, wat een ding zeg. Heel wat anders dan de saaie auto’s die in de doorsnee jaren ‘70 wijk stonden; grijze Opels, saaie Volkswagens en een enkele bruine Volvo, je begrijpt dat ik nogal jaloers was, zeker afgezet tegen de Renault 16 waar wij thuis in reden, met dat vreemde velours interieur...
Een rit achterin deze bruine bonk richting Brielle was een groot
avontuur en ben ik nooit vergeten, we reden niet alleen flink door over de verharde weg maar ook een heel stuk door de duinen en over het strand, kon dat toen nog? Of sloofde vaders vriendje zich
eens extra uit ter bevestiging dat hij deze stoere keuze kon verantwoorden, “Ja schat, zie je, we hebben hem echt nodig”, hoorde ik hem roepen tegen zijn vrouw. Woorden die we allemaal wel eens
lenen om een overbodige aankoop te verklaren, die motorfiets, die boormachine, die cabriolet, die ski’s, die zonnebril, dat vintage horloge en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En niet alleen reed deze vader in deze Jeep, de reden dat ze hem blijkbaar nodig hadden was nog
jaloersmakender, dit was geen auto om naar een of andere suffe kantoorbaan in Amstelveen of Hoofddorp te rijden, nee niks van dat al, zoals gezegd we reden richting Brielle, alwaar ze een strandtent gingen beginnen! Ik zag het allemaal al voor me en droomde in gedachten mee; zon, zee, strand, palmbomen, surfplanken en dan deze Jeep, dezelfde waar Daisy Duke ook in reed en wat het droombeeld alleen maar versterkte, maar dat terzijde. Overigens jaren later Brielle nog eens aangedaan op een autorit in een prachtige Fiat 1500 cabriolet en ondanks dat het een prachtig stadje is, is het toch wel iets minder bruisend dan in mijn herinnering...
Elke keer als ik nu in een bijzondere auto stap, heb ik eerst even een momentje voor mezelf, komen de gedachten aan die oude tijd weer bovendrijven, de hang naar andere oorden, avontuur, andere keuzes, een ander leven, vrijheid en dan zie ik mezelf al wegrijden naar verre plekken waar het leven goed is. Eigenlijk komt bij elke trip die ik maak met een leuke auto, of dat nou de Betuweroute is met de Lotus Seven, de NRS rally met de Triumph TR of gewoon een rondje Ringvaart met de Fiat 500, dat bijzondere gevoel weer boven en betrap ik mezelf er soms op, als er een vriendje of vriendinnetje van mijn kinderen meerijdt, dat ik de tekst “Ja jongen, zit je ook eens in een echte wagen” hardop wil zeggen. Net op tijd bijt ik dan op mijn lip, deze houd ik voor mezelf.