Mazda MX-5 door Vozzen

Roadtrippen met de zon op je hoofd en achterwielaandrijving onder je kont

Er zijn plekken waar je naartoe móet met een Mazda MX-5. Wegen die speciaal lijken aangelegd voor die onredelijk lichte, achterwielaangedreven slingerstok met het charisma van een golden retriever. En dus reden we weg uit Leiden. Dak omlaag, playlist op “jaren ’90 Japans deuntje”, en de neus gericht op het zuiden. Bestemming: Prüm. Daarna Salmchâteau, Trois-Ponts en uiteindelijk Spa. Een week sturen. Een week MX-5.

Eerst: Prüm. Als je denkt dat Duitsland alleen Autobahn en curryworst is, ben je nog nooit de Eifel ingereden. Bochten als potloodkrullen op een notitieblok, elk dorpje een ansichtkaart. De MX-5 (een ND, voor de liefhebber) voelt hier alsof hij de omgeving al jaren kent. Elke haarspeldbocht is een afspraak die hij al jaren in z’n agenda heeft staan. Gaspedaal, koppeling, stuur: alles werkt samen als een jazztrio dat op gevoel speelt.

Na Prüm: België in. Salmchâteau, Trois-Ponts. Namen die klinken als vergeten stripfiguren, maar de wegen ernaartoe zijn allesbehalve kinderachtig. De Ardense heuvels trekken een streep door het landschap en de MX-5 mag 'm volgen. Soms achter een tractor, soms met een gillende 6000 toeren in z’n tweede versnelling, maar altijd met een glimlach op het gezicht.

We overnachtten in herbergen met houten balken en trappistenbier, parkeerden voor terrassen alsof we een klassieker hebben (hebben we ook een beetje natuurlijk) en hoorden onderweg minstens vijf keer “ah, une petite voiture sportive!”.

Maar het toetje kwam op dag zes: Spa-Francorchamps. Geen race, geen massa’s fans. Gewoon wij, een Mazda MX-5, en een rondje op het circuit. Eau Rouge is geen bocht, het is een geloofsovertuiging. En La Source? Een knikje van respect naar iedereen die hier ooit wiel aan wiel doorheen stoof.

De Mazda deed het met bescheiden flair. Niet de snelste op het rechte stuk, maar messcherp in elke bocht. Hij fluisterde geen pk’s, hij schreeuwde rijplezier.

En toen? Toen reden we terug naar Leiden. Dak weer omlaag. Alsof de hele rit een grote, bochtige inademing was en thuiskomen de uitademing.

Soms moet je niet rijden om ergens te komen. Soms moet je ergens heen om te rijden.